ping
I enjoy eating mango. The sweet, orange yellow color of the fruit makes it nice to look at, the skin which can be red but also green is jolly. A classmate of long ago had a nickname: mangocarso. The 'carso' part is unclear to me, but he got the first part of his name because he once talked about a mango.
Het kind keek naar het stopcontact, geintrigeerd, alsof er niets anders bestond dan dat kleine plastic vlak. Ze bestudeerde de vorm met haar ogen en liet haar vingers over het witte spul gaan, giechelde vanwege het grappige gevoel. De twee gaten in het stopcontact en het schroefje waarmee het vast zat leken een gezichtje te vormen. Een eenvoudig gezichtje weliswaar, met een verbaasde mond. Ze verwonderde zich er nog steeds over, wist niet goed waar het voor diende. Ze proefde het woord op haar tong. Stopcontact.
Ik voel de kaarten door mijn handen glijden, geniet van het geluid dat ze maken terwijl ik ze schud. Als ik er nu aan terugdenk vraag ik me af hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Veel mensen die hetzelfde probleem hebben hoor je klagen over een slechte jeugd. Ik niet. Als het geen slechte jeugd is, dan wel een traumatische gebeurtenis. Ik niet. Ik weet niet waar die onbeheersbare drang vandaan komt om te gokken, ik weet alleen dat ik me zonder deze kaarten een niemand voel.
Ze keek naar de passerende schapen. De lammetjes dartelden vrolijk door de wei, speelden met elkaar. Hun moeders aten van het gras. Het zou niet lang duren voordat ze geschoren werden. Lizzy hield van hun zachte, witte wol. Eén van de schapen viel extra op. Het was een jong lammetje. Ze viel op omdat haar wol niet wit was, maar zwart. Lizzy kon haar ogen niet van het jonge wezentje afhouden, ze leek zo op de andere lammeren en toch was ze zo verschillend.
I looked at the flare of the candles. I loved the light they spread, so soft and warm. It didn't take me long to become completely hypnotised by the little flame, dancing away from me every time I let my breath slip between my lips. I partly closed my eyes and let the flare enchant me.
Chocolade. Door de inca's (of de maya's, een van de twee in ieder geval) werd het gezien als het voedsel van de goden. Ze hadden zelfs een chocoladegod, waar wij het woord chocola aan te danken hebben. Je hebt dit heerlijke godenvoedsel in verschillende vormen, van wit tot hazelnootbruin tot donkerbruin. Je kunt het in zodanige hoeveelheden krijgen in de lokale supermarkt dat het menig diëtiste zou gaan duizeligen. Mijn favoriet? Pure chocolade met nootjes! Daarnaast zitten er flavanolen in die weer goed voor je zijn, bovendien voel je je alsof je verliefd bent.
Ze omklemde de microfoon krampachtig, alsof het een reddingsboei was die haar zou redden van de verdrinkingsdood. Er liep een straaltje zweet langs haar rug, veroorzaakt door de hitte, die op zijn beurt weer was veroorzaakt door de felle spotlights. Ze kon de mensen niet zien, verblind als ze was door het licht van de spots, maar ze wist dat ze daar waren. Nu was het echter alleen zij en haar microfoon.
Hij werd beschuldigd van de misdaad, maar John liet het langs zich heengaan. Hoe had het zo ver kunnen komen? Hij wreef over zijn voorhoofd in een poging om de spanningshoofdpijn te verzachten, maar dit lukte hem eigenlijk niet. Hij dacht terug aan de momenten die zo bepalend waren geweest voor zijn lot.
Voorzichtig stak ze de naald door de dunnen stof, keek hoe het zilveren kopje er doorheen kwam. Ze trok het ding er helemaal doorheen, zag hoe het garen strak getrokken werd. Tevreden bekeek Kira het eindresultaat. Het voodoopoppetje was het evenbeeld van hem.
"Zo kan het niet langer!" riep de man. Zijn stem was luid als de rollende donder. De mensen schreeuwden instemmend, knikten, hieven hun vuisten.
"Het is tijd om te protesteren!" Opnieuw een orkaan aan geluid van de mensen die naar de man opkeken. Nick keek vanuit de schaduwen van de muren toe. De man was dik, lelijk, maar toch wist hij een hele groep mensen te bewegen.
load more entries